Trwać i nie dać się odłączyć od Jezusa (J 15,1-8)

Jakiś czas temu oprowadzałem moich znajomych po ogrodach watykańskich. Przez kilka godzin mogliśmy poczuć się jak w raju, podziwiając kwitnące kwiaty, krzewy, drzewa, skąpane w wiosennym słońcu. Przy tej okazji na nowo uświadomiłem sobie trzy oczywiste prawdy:
1) Najchętniej zatrzymujemy się przy tych kwiatach, które mają piękne owoce. Na kwiaty uschnięte nie zwracamy uwagi
2) Owoc zerwany i odłączony od źródła życia szybko umiera
3) Każdy kwiat, gdy rodzi owoc kieruje się ku słońcu
Próbuje sobie wyobrazić Jezusa, który mówi o sobie, że jest winnym krzewem i poza Nim nie ma życia. Warunkiem owocowania jest trwanie w Nim i gotowość na ciągłe oczyszczanie przez Słowo.
Szkoda, że Adam i Ewa w pewnym momencie swego życia zapragnęli być samodzielni, niezależni od Boga. Po zerwaniu owocu z drzewa dobra i zła, zobaczyli swoją nagość i nędze. Raj stał się miejscem nie do zniesienia, gdy stracili Boga sprzed oczu. Niestety ich pokusa ciągle powraca, przecież to takie miłe poczuć się niezależnym od nikogo i być panem swojego życia. Problem w tym, że życie oderwane od źródła – Chrystusa jest sterylne i bezowocne.
Pewnie dlatego kapłan podczas każdej Eucharystii przed przyjęciem Ciała Pańskiego wypowiada słowa modlitwy:
Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, Ty z woli Ojca, za współdziałaniem Ducha Świętego, przez swoją śmierć dałeś życie światu, wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją od wszystkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; spraw także, abym zawsze zachowywał Twoje przykazania i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.